Dag 42 & 43: Trip naar Galibi & Frans-Guyana

Hallo iedereen,

De planning voor dit weekend is een beetje hals over kop veranderd. Omdat ik vrijdag bericht had gekregen dat de trip naar het eiland in het brokopondo meer niet door ging, heb ik zelf de handen uit de mouwen gestoken en gaan horen bij verschillende zaken die tours aanbieden. Aangezien het goede vrijdag was en er dus niet veel open was, was enkel Zus & Zo beschikbaar.

De planning was eigenlijk om enkel een trip op zondag te doen, maar er waren geen dagtrips die definitief doorgingen (voor de andere moest je minstens 4 personen hebben). Uiteindelijk zei de mevrouw dat enkel de vetgedrukte trips doorgingen (enkel meerdaagse trips dus). Toen ik Galibi en Frans-Guyana vetgedrukt zag staan, vroeg ik of er nog plaats was voor 2 personen (Geert Froyen ging normaal ook mee). Toen de vrouw zei dat ze daarvoor moest bellen, ben ik naar huis gegaan om op haar antwoord te wachten.

Ondertussen heb ik nog andere touroperators gecontacteerd, maar telkens was het antwoord: "we zullen uw gegevens opschrijven en u contacteren als er nog personen bijkomen". En toen kwam het verlossende telefoontje van de persoon van Zus & Zo, er was nog plaats!!

Ik heb dan naar Geert Froyen gebeld om te vragen of hij mee wilde gaan, maar hij kon geen 2 dagen vrij nemen omdat hij nog zoveel te doen had. Dus was voor mij de beslissing vlug gevallen, ik zou dan alleen op trip gaan.

Zaterdag was het dan zover en werd ik verwacht om 8.30u aan het Krasnapolsky hotel waar ze me kwamen ophalen met een busje. Uiteindelijk waren we met ongeveer 15 personen.

Na 1 uurtje rijden was de eerste stop. In een plaatselijk huisje was er koffie en thee voorzien en ook een worstenbroodje met kip. Aangezien dit veel te pikant was heb ik daar niet veel van gegeten. Na nog eens 2u rijden kwamen we dan aan in Albina, waar we de boot op moesten om de overtocht te maken naar Frans-Guyana. Eerst de sandalen uit, want anders werden ze nat. We moesten namelijk in het water staan om op de boot te kunnen stappen, er was geen aanlegsteiger. In de boot moest je zien waar je zat, want aan de zijkant werd je wel een beetje nat (ik zat in het midden en had geen last van het opspattende water).

Aan de overkant kreeg iedereen zijn middagmaal, een roti. Ik heb het geproefd, maar ik vond het net hetzelfde als op het vliegtuig. Ik heb dus enkel de buitenkant opgegeten. Daarna zijn we de gevangenis gaan bezichtigen onder leiding van de gids. Frans-Guyana was vroeger een strafkamp. Iedere fransman die iets mispeuterd had en een straf kreeg van meer dan 2 jaar werd getransporteerd naar Frans-Guyana om daar in het strafkamp zijn straf uit te zitten. Maar liefst 70.000 mensen zijn getransporteerd en ongeveer 140 mensen zijn na de afschaffing vrijgesproken en mochten, als ze dit wilden, terugkeren naar Frankrijk. De andere zijn allemaal onthoofd, hetzij publiekelijk (indien ze een persoon gedood hadden) hetzij in de gevangenis (als ze te zwak waren en om plaats te maken). Voor de onthoofding kreeg iedereen een feestmaaltijd + 1 fles wijn en 1 fles rum. Nadien werden ze onthoofd. Hier heeft ook de film papillot zich afgespeeld omdat mr. Papillot zelf in het kamp verbleven heeft (hij had levenslang gekregen, maar was onschuldig).

Genoeg over de geschiedenis van Frans-Guyana :)

Na de rondleiding in de gevangenis zijn we het stadje gaan verkennen en hebben op een terrasje onze dorst gelest. Het was wel raar om terug, na ongeveer een maand en half SRD te gebruiken, nu ineens terug met euro's te betalen. Frans-Guyana hoort bij Frankrijk en dus betalen ze met euro's en rijden ze rechts. Daarna gingen we terug naar de aanlegsteiger om daar te wachten op onze boot.

Toen de boot er was, zei de gids ineens dat we alles moesten afgeven om onder het zeil te leggen want we gingen nat worden zei hij. Als ik geweten had hoe nat ik ging worden, had ik mijn poncho aan gedaan. Maar dat wist ik op dat moment niet. Toen iedereen in de boot zat, vertrokken we voor een trip van 1.30u. We waren nog niet goed vertrokken of daar kwam het eerste water al en jammer genoeg zat ik juist te ver om mee onder het zeil te kunnen dus ik kreeg alles vol in mijn gezicht. Ik voelde me toen precies een "verzopen kieke". Mede hierdoor kon ik mij niet insmeren en ben ik serieus verbrand.

Op een gegeven moment ging de motor af en keek ik rond, we waren eindelijk op onze bestemming. Opeens stapt de gids uit en zegt dat wij er ook uit moesten, we waren toen nog omgeven door water. Uiteindelijk zijn eerst de mannen uitgestapt en hebben de boot al een beetje verder geduwd richting het strand. Toen we echt niet verder konden is iedereen uitgestapt en zijn we met onze bagage op de arm (sommige boven het hoofd) richting het strand gestapt.

Aangekomen kreeg iedereen een lekker sapje en werden de kamers verdeeld. De gids was iedereen aan het afgaan en ik had mijn naam nog niet gehoord toen hij ineens zei dat we even moesten wachten omdat er blijkbaar een probleem was. Na ongeveer 45 min wachten had ik dan eindelijk mijn kamer toegewezen gekregen en kon ik mijn doorweekte kleren uitdoen en ze te drogen leggen. Daarna kregen we de tijd om te relaxen en te genieten van het mooie uitzicht.

Om 19u was het tijd om te eten en ging iedereen opgefrist naar de eetplaats. Het eten was op basis van een banket, zo kon iedereen eten wat hij wilde. Er was vissoep of kippensoep met rijst, daarna was er Kip of vis in een pikant sausje en groentjes en als toetje kreeg iedereen een stukje cake. Na het eten zei de gids dat we bijna gingen vertrekken en zei ons wat we mee moesten nemen: camera en zo weinig mogelijk in de handen houden.

Goed voorzien (badpak met daarboven mijn kleren en mijn poncho) kon ik in de boot stappen (mijn sandalen + camera en hoofdlamp had ik in een zakje gestoken). De boottocht viel nu best wel mee, maar ik begrijp nog steeds niet hoe die bootsmannen hun weg kunnen vinden in het pikkedonker. Aangekomen op het strand, waar we de zeeschildpadden konden bekijken, wilde ik uitstappen uit de boot. Dus ik zet eerst mijn 1ne voet uit de boot en ging daarop staan om de andere uit de boot te krijgen. Maar de boot schommelde wat en ik kreeg mijn voet er niet uit. Uiteindelijk ben ik mijn evenwicht verloren en lag ik ineens in het water :)

Na iets natter dan gepland, ben ik op het strand aangekomen en riep de gids dat we hem moesten volgen. we mochten geen licht aansteken omdat de zeeschildpadden dan zouden schrikken.

Na een klein eindje stappen hielden we ineens halt, er was namelijk een zeeschildpad terug naar de oceaan aan het kruipen. Na de nodige foto's (zonder flits) genomen te hebben zijn we verder gegaan. Toen we in de verte een signaal zagen, zei de gids dat de bootsmannen een zeeschildpad hadden gevonden die haar eieren aan het leggen was. Wij natuurlijk als de bliksem ernaar toe :)

Ik moet zeggen dat ik toen toch wel een beetje stil werd. Ik vond het zo mooi om de natuur in zijn volle gang bezig te zien, het doet wat met een mens vind ik. Toen de schildpad klaar was begon ze haar eieren onder te graven, maar hoe ze ook draaide of keerde ze bleef vaststeken onder een wortel van een boom (we waren haar met zen alle aan het aanmoedigen om de juiste kant te nemen, maar het hielp niet). Uiteindelijk hebben de bootsman en de gids het dier uit zijn benarde positie bevrijd door de wortel af te kappen, anders denk ik dat het dier was gestorven door pure uitputting.

Na ongeveer 1 uurtje bij de schildpad te hebben gestaan, zijn we terug naar de boot gegaan en zijn we terug gevaren naar onze slaapplaats. Aangekomen ben ik direct gaan slapen. 's morgens hoor ik van de andere dat een zeeschildpad 's nachts achter mijn slaapplaats haar eieren heeft gelegd en dat ze 's morgen nog aan het ronddwalen was door het dorp. Ik was toen wel al wakker, maar heb jammer genoeg niet gezien. Ze hebben 's morgens het dier opgetild in een kruiwagen geladen en onmiddellijk naar de rivier gebracht. Het dier was gedesoriënteerd en was totaal uitgeput van haar "wandelingetje" in het dorp.

Na een goed ontbijt zijn we een dorpswandeling gaan maken en hebben we een baby anaconda gezien en een traditionele dans. Er was namelijk een jaar geleden iemand gestorven en nu was de rouwperiode voorbij en mochten ze weer feesten. Wel eens tof om te zien hoe de muziek ertoe kan leiden dat je in een trance geraakt.

Daarna was het tijd om onze spullen te pakken en terug richting Albina te vertrekken. Dus werd eerst de bagage ingeladen en nadien mochten wij instappen. Ik was de eerste die in de boot zat, zodat ik van voor kon zitten. Als het water dan te wild deed zat ik comfortabel onder het zeil :D

Eigenlijk was dat niet nodig geweest, want het water was heel rustig. Aangekomen in Albina hebben we om 13.30u ons middagmaal gekregen (nasi kip) en zijn we nadien op de bus gestapt. Na ongeveer 20 min. rijden hield de bus even halt om nog wat geschiedenis van Suriname te krijgen. Nadien ging de tocht verder richting Paramaribo waar we rond 16u aankwamen.

Het was een geslaagde trip geweest en kan het zeker aan iedereen aanraden die naar Suriname wil komen :D

Zo dit was het weer voor vandaag :)

Vele Surinaamse groetjes en tot blogs