Dag 18: Fietspech

Hey iedereen,

Vandaag heb ik op stage mee de medicatie mogen klaarzetten, was wel leuk want de zusters hebben de bedden gesopt terwijl ik mee klaarzette. Even iets anders dan altijd het gebruikelijke. Ze zijn super lief op stage en vragen steeds of het lukt, of ik het leuk vind en sommige noemen me al echt bij de voornaam :D

Heb ook vandaag te horen gekregen dat ik morgen vanaf 9u verwacht wordt bij mevr. Baumgart. De opstart gaat dus echt van start gaan en verheug me erop om ze iets nieuws bij te brengen. De Surinaamse studente heeft veel lof voor me, want als ze iets niet weet van een berekening dan komt ze aan mij vragen om het na te rekenen. Wel tof om zo stage te lopen.

Voor de rest was het heeeeeeeeeeeel rustig op de kinderafdeling, in het begin van onze shift waren er 6 kindjes en op het einde nog maar 3. De andere 3 kindjes mochten naar huis. Toen de mama met haar 2ling naar huis mocht heb ik 1 van haar baby'tjes mogen dragen. Ik had het zo in mijn armen toen opeens de fysiotherapeute zei dat ik het kindje niet mocht houden :). Op de tocht naar de taxi is het kindje in mijn armen in slaap gevallen, echt wel een fijn gevoel :D

Daarna nog een infuus overgeschakeld, een kindje gewogen, de medicatie uitgedeeld en de parameters (temperatuur) genomen. Toen was het tijd om over te dragen en naar huis te gaan.

Maar dan begon het....

Deze morgen op weg naar stage merkte ik dat mijn trapper niet normaal deed, het zat los en daardoor was het trappen veel moeilijker, maar uiteindelijk ben ik wel zonder kleerscheuren (figuurlijk bedoeld) op stage aangekomen. Toen ik na mijn stage terug naar huis wilde fietsen merkte ik dat het nog erger geworden was. Ik zie nog tegen mijn huisgenoot: "hopelijk geraak ik ermee thuis". Toen ik juist voorbij de rotonde was, was het al zover. Mijn trapper was helemaal losgekomen en was eraf gevallen. Ik was toen nog geen 100 meter ver. Ik heb nog geprobeerd om het te maken, maar tevergeefs. Dan maar te voet naar huis, dacht ik. Ik was nog geen 5 meter verder toen opeens een heel lieve dame vroeg wat er mis was met mijn fiets. Toen ik het aan haar had uitgelegd zei ze dat ik even moest wachten. Opeens nam ze de telefoon en belde naar haar directeur. Na haar telefoontje verzocht ze me om haar te volgen en legde ze uit dat ze het heel erg voor me vond dat ik na een "zware" werkdag dat hele eind nog moest lopen. Uiteindelijk Heeft een van de werknemers mijn fiets onderhanden genomen en heeft deze voor mij gemaakt :D

Door deze lieve dame moest ik niet te voet naar huis in de brandende zon en kon ik gewoon verder fietsen :D

Ik en een fiets zijn blijkbaar geen goede maatjes, want aan elke fiets die ik heb gehad (ondertussen al 2 op 2 weken tijd) is wel iets mis gegaan. Bij de vorige een lekke band en ook een losse trapper en deze een los stuur en een losse trapper. Ik heb wel al om een nieuwe gevraagd, maar het duurt iets langer omdat ik echt een fiets met handremmen en niet met een voetrem. Hopelijk krijg ik gauw een goede degelijke fiets, want de fietsen met een voetrem zijn Chinese fietsen (Sommige chinezen verkopen "rommel").

Verder gaan we dit weekend een feestje bouwen, want 1 van mijn huisgenootjes is zaterdag jarig. Omdat we dan niet op trip kunnen gaan, zijn we van plan om zondag een jeeptocht te doen of een fietstocht naar Peperpot of naar de vlindertuin te gaan (moet nog overlegd worden met de overige huisgenoten. Heb al foto's gezien van de jeeptocht en het lijkt echt de moeite te zijn. Hopelijk word het de jeeptocht en zal het mooi weer zijn :D

Ik hou jullie verder op de hoogte

Groetjes vanuit Suriname en tot blogs xxx