Dag 5: licht in de duisternis
Door: Anja
Blijf op de hoogte en volg Anja
13 Maart 2014 | Suriname, Paramaribo
Hallo iedereen,
Ik wil jullie eerst even zeggen over jullie reacties. Ik vind het heel fijn om deze te lezen. Het geeft me het gevoel toch een beetje in België te zijn ook al zit ik vele 1000den km verder.
Vandaag ging het al wat beter op stage. Ik heb meer mogen doen en ze zeiden zelfs dat ik "flink" was, dit wil zeggen dat ik toch wel goed bezig ben :D
Zo zag mijn dag eruit:
Het eerste werk wat ze in Suriname doen is alles klaarzetten (de kar proper leggen, een emmer vullen met water en desinfectans (Sop zoals ze het hier noemen) een teil voor vuil linnen en een nierbekken. Daarna worden de dossiers nagekeken en wordt de nachtdienst overgedragen aan de dagdienst om daarna de bedden af te wassen en op te maken. Vanaf 7.30u was al het werk al klaar (er waren maar 4 kindjes).
Om 8u wordt dan het eten opgediend en worden de kindjes, die geen ouder bij zich hebben, geholpen. Daarna is het tijd voor bezigheidstherapie = kompressen vouwen. Omdat we gisteren de gevouwde kompressen naar de sterilisatie hebben gedaan, moesten we deze vandaag terug gaan halen van het OK.
Om 10u kreeg de student (iemand van Suriname zelf), die samen met mij had gewerkt, honger en zijn we gaan eten. Als we terug waren werd ik door een zuster meegenomen en was ze precies met mij aan het "pronken" (ze zei dat ze een heeeeeele lieve studente bij zich had vanuit België, mijn nek werd opslag een beetje dikker :p ). Al diegene die we tegenkwamen zijden tegen mij Witni (ze bedoelden hiermee dat ik heel blank zie, dus niet bruin zoals zij).
Daarna ben ik met de student van Suriname tijdens onze shift op ziekenbezoek gegaan. Het deed wel raar om bij iemand te gaan die ik niet kende. Terug op dienst was het weer met de vingers draaien.
Rond ongeveer 12u moest ik dan een kindje eten geven, maar dit wilde niet eten. Hij heeft enkel wat pap gedronken. En weer was het nadien met de vingers draaien. Hier in Suriname is het blijkbaar de gewoonte als het rustig is dat je mag gaan zitten, ze zeggen dat ze dan ook nog met verpleegtaken bezig zijn (ze denken na wat ze nog moeten doen).
Om 13.30u kwam eindelijk het lichtpuntje in de duisternis. De hoofdzuster kwam en sprak me aan als "Zuster Goossens" (In Suriname zijn alle verpleegkundigen zusters) met de mededeling dat Mevr Baumgart me wilde spreken en dat ik om 14u bij haar verwacht werd. Toen ik bij Mevr. Baumgart (een hele lieve dame) aankwam vroeg ze me direct hoe ik het in Suriname vond en of ik al wat gewend was aan de warmte. Nadien begon ze zelf over de opleiding kinderverpleegkundige die ze wil opstarten. Ook had ze het over Mr. Froyen (een docent uit België die binnenkort naar Suriname komt). Het is dus de bedoeling dat ik mee een rol speel in de opstart van deze opleiding om zo een meerwaarde te betekenen voor het ziekenhuis. Volgende week gaan we van start!!
Terug op de afdeling vroegen ze direct hoe het was bij Mevr. Baumgart. Ik zei dat het een leuk gesprek was en dat ik mocht meehelpen aan de opstart van de opleiding kinderverpleegkunde. Dit was dus recht in de roos, want ze zeiden: "amai heb je daar de kwaliteit voor". Ik dacht: "Jes, dat zit hier wel goed, misschien mag ik nu wat meer doen."
En mijn gedachten zijn waarheid geworden want ik mocht alleen een bloeddruk gaan nemen en medicatie klaarmaken (5cc NaCl 0,9% optrekken = voor de niet verpleegkundigen is dit 5 ml zoutoplossing). Daarna was er een pomp in alarm en ik mocht alleen gaan zien wat er schol. Dus de woorden "opstart opleiding" hebben blijkbaar wonderen gedaan.
Ik ben nu al bijna een week in Suriname en de warmte/hitte + het fietsen erin blijft toch een opgave. Het is hier nu kleine droge tijd, waardoor de zon heel veel kan schijnen en het dus ook snel opwarmt. 's morgens is het het draaglijkst, dan is het ongeveer 22-24°. Maar na een half uur warmt het weer op en na 1u is alles al op gewarmd.
Tijdens deze week heb ik wel wat verschillen met België gezien:
- Sondevoeding geven ze hier door middel van de zwaartekracht, ze doen het in een spuitje en laten het gewoon indruppelen. Ook controleren ze de maagsonde niet voor de voeding en spoelen het na de voeding niet na.
- Hier in Suriname is het de gewoonte dat je een schort voor je pak draagt en studenten moeten hier een kapje dragen zodat de zusters duidelijk kunnen zien in welk jaar ze zitten. Dit is voor hun handig om te weten wat deze persoon al mag doen en wat niet, maar voor de student is dit absoluut niet handig.
- Ook hebben ze in Suriname geen overdrachtsblad, maar dit is niet mogelijk aangezien ze geen computer en printer hebben op dienst.
- Verder gaat alles er gemoedelijker aan toe. In het Sranan Tongo (is de vroegere oude slaventaal en wordt hier gebruikt als omgangstaal) is er een toepasselijke benaming voor: "no spang" wat "maak je niet druk" betekent.
Voor de rest heb ik weer een probleem met men fiets. Hij is weer in panne gevallen. Dit keer met een lekke band. Hierdoor kon ik niet mee met mijn huisgenoten die zin hadden in een zwempartijtje. Heb de mr. al opgebeld, maar het was een vrouw en ze ging de boodschap doorgeven als ze thuis kwam, dus dit kan nog even duren :( daar gaat mijn zwempartijtje. Gelukkig ben ik hier nog 75 dagen en zal ik wel eens tijd hebben om ook eens te gaan zwemmen :)
Vanavond gaan we eerst iets eten bij de "Zus en Zo", om daarna af te zakken naar de Havana club (het is een discotheek, ben wel eens benieuwd hoe het zal zijn aangezien ik nog maar 1 keer in een discotheek ben geweest in Spanje en ik vond dit maar niks).
Morgen ga ik waarschijnlijk de stad verkennen en even de toerist uithangen. Het zal wel te voet moeten, want de mr. van de fiets heeft gebeld en hij kan er vandaag niet geraken. Hij heeft het te druk zegt hij. Maar te voet gaat ook. Het zal wel trager gaan, maar dan kan je goede fotootjes maken en dat is mijn bedoeling.
Zaterdag en zondag gaan we naar het binnenland (voor mijn mama: het is geen malaria gebied :D ). en maandag is het hier een feestdag. Ze noemen het "Holi Pagwa" ofwel lentefeest. Het is een Hindoestaans feest waarbij er met gekleurd poeder gemengd met water naar elkaar wordt gegooid. Zoek het maar eens op, dan weet je wat me maandag te wachten staat :p
Voor sfeerfoto's en mijn volgende blog is het dus wachten tot maandag of dinsdag (afhankelijk of ik maandag tijd ga hebben).
Ik zou zegen geniet van het weekend dat voor de deur staat en nog even iets voor Celine: Het kindje met bijna wiegendood is na 2 dagen terug naar huis mogen gaan :D
Groetjes vanuit het hete Suriname (het is hier 31° en het voelt aan als 35, maar in de zon is de gevoelstemperatuur boven de 40°... Super warm dus)
Tot blogs xxx
Ik wil jullie eerst even zeggen over jullie reacties. Ik vind het heel fijn om deze te lezen. Het geeft me het gevoel toch een beetje in België te zijn ook al zit ik vele 1000den km verder.
Vandaag ging het al wat beter op stage. Ik heb meer mogen doen en ze zeiden zelfs dat ik "flink" was, dit wil zeggen dat ik toch wel goed bezig ben :D
Zo zag mijn dag eruit:
Het eerste werk wat ze in Suriname doen is alles klaarzetten (de kar proper leggen, een emmer vullen met water en desinfectans (Sop zoals ze het hier noemen) een teil voor vuil linnen en een nierbekken. Daarna worden de dossiers nagekeken en wordt de nachtdienst overgedragen aan de dagdienst om daarna de bedden af te wassen en op te maken. Vanaf 7.30u was al het werk al klaar (er waren maar 4 kindjes).
Om 8u wordt dan het eten opgediend en worden de kindjes, die geen ouder bij zich hebben, geholpen. Daarna is het tijd voor bezigheidstherapie = kompressen vouwen. Omdat we gisteren de gevouwde kompressen naar de sterilisatie hebben gedaan, moesten we deze vandaag terug gaan halen van het OK.
Om 10u kreeg de student (iemand van Suriname zelf), die samen met mij had gewerkt, honger en zijn we gaan eten. Als we terug waren werd ik door een zuster meegenomen en was ze precies met mij aan het "pronken" (ze zei dat ze een heeeeeele lieve studente bij zich had vanuit België, mijn nek werd opslag een beetje dikker :p ). Al diegene die we tegenkwamen zijden tegen mij Witni (ze bedoelden hiermee dat ik heel blank zie, dus niet bruin zoals zij).
Daarna ben ik met de student van Suriname tijdens onze shift op ziekenbezoek gegaan. Het deed wel raar om bij iemand te gaan die ik niet kende. Terug op dienst was het weer met de vingers draaien.
Rond ongeveer 12u moest ik dan een kindje eten geven, maar dit wilde niet eten. Hij heeft enkel wat pap gedronken. En weer was het nadien met de vingers draaien. Hier in Suriname is het blijkbaar de gewoonte als het rustig is dat je mag gaan zitten, ze zeggen dat ze dan ook nog met verpleegtaken bezig zijn (ze denken na wat ze nog moeten doen).
Om 13.30u kwam eindelijk het lichtpuntje in de duisternis. De hoofdzuster kwam en sprak me aan als "Zuster Goossens" (In Suriname zijn alle verpleegkundigen zusters) met de mededeling dat Mevr Baumgart me wilde spreken en dat ik om 14u bij haar verwacht werd. Toen ik bij Mevr. Baumgart (een hele lieve dame) aankwam vroeg ze me direct hoe ik het in Suriname vond en of ik al wat gewend was aan de warmte. Nadien begon ze zelf over de opleiding kinderverpleegkundige die ze wil opstarten. Ook had ze het over Mr. Froyen (een docent uit België die binnenkort naar Suriname komt). Het is dus de bedoeling dat ik mee een rol speel in de opstart van deze opleiding om zo een meerwaarde te betekenen voor het ziekenhuis. Volgende week gaan we van start!!
Terug op de afdeling vroegen ze direct hoe het was bij Mevr. Baumgart. Ik zei dat het een leuk gesprek was en dat ik mocht meehelpen aan de opstart van de opleiding kinderverpleegkunde. Dit was dus recht in de roos, want ze zeiden: "amai heb je daar de kwaliteit voor". Ik dacht: "Jes, dat zit hier wel goed, misschien mag ik nu wat meer doen."
En mijn gedachten zijn waarheid geworden want ik mocht alleen een bloeddruk gaan nemen en medicatie klaarmaken (5cc NaCl 0,9% optrekken = voor de niet verpleegkundigen is dit 5 ml zoutoplossing). Daarna was er een pomp in alarm en ik mocht alleen gaan zien wat er schol. Dus de woorden "opstart opleiding" hebben blijkbaar wonderen gedaan.
Ik ben nu al bijna een week in Suriname en de warmte/hitte + het fietsen erin blijft toch een opgave. Het is hier nu kleine droge tijd, waardoor de zon heel veel kan schijnen en het dus ook snel opwarmt. 's morgens is het het draaglijkst, dan is het ongeveer 22-24°. Maar na een half uur warmt het weer op en na 1u is alles al op gewarmd.
Tijdens deze week heb ik wel wat verschillen met België gezien:
- Sondevoeding geven ze hier door middel van de zwaartekracht, ze doen het in een spuitje en laten het gewoon indruppelen. Ook controleren ze de maagsonde niet voor de voeding en spoelen het na de voeding niet na.
- Hier in Suriname is het de gewoonte dat je een schort voor je pak draagt en studenten moeten hier een kapje dragen zodat de zusters duidelijk kunnen zien in welk jaar ze zitten. Dit is voor hun handig om te weten wat deze persoon al mag doen en wat niet, maar voor de student is dit absoluut niet handig.
- Ook hebben ze in Suriname geen overdrachtsblad, maar dit is niet mogelijk aangezien ze geen computer en printer hebben op dienst.
- Verder gaat alles er gemoedelijker aan toe. In het Sranan Tongo (is de vroegere oude slaventaal en wordt hier gebruikt als omgangstaal) is er een toepasselijke benaming voor: "no spang" wat "maak je niet druk" betekent.
Voor de rest heb ik weer een probleem met men fiets. Hij is weer in panne gevallen. Dit keer met een lekke band. Hierdoor kon ik niet mee met mijn huisgenoten die zin hadden in een zwempartijtje. Heb de mr. al opgebeld, maar het was een vrouw en ze ging de boodschap doorgeven als ze thuis kwam, dus dit kan nog even duren :( daar gaat mijn zwempartijtje. Gelukkig ben ik hier nog 75 dagen en zal ik wel eens tijd hebben om ook eens te gaan zwemmen :)
Vanavond gaan we eerst iets eten bij de "Zus en Zo", om daarna af te zakken naar de Havana club (het is een discotheek, ben wel eens benieuwd hoe het zal zijn aangezien ik nog maar 1 keer in een discotheek ben geweest in Spanje en ik vond dit maar niks).
Morgen ga ik waarschijnlijk de stad verkennen en even de toerist uithangen. Het zal wel te voet moeten, want de mr. van de fiets heeft gebeld en hij kan er vandaag niet geraken. Hij heeft het te druk zegt hij. Maar te voet gaat ook. Het zal wel trager gaan, maar dan kan je goede fotootjes maken en dat is mijn bedoeling.
Zaterdag en zondag gaan we naar het binnenland (voor mijn mama: het is geen malaria gebied :D ). en maandag is het hier een feestdag. Ze noemen het "Holi Pagwa" ofwel lentefeest. Het is een Hindoestaans feest waarbij er met gekleurd poeder gemengd met water naar elkaar wordt gegooid. Zoek het maar eens op, dan weet je wat me maandag te wachten staat :p
Voor sfeerfoto's en mijn volgende blog is het dus wachten tot maandag of dinsdag (afhankelijk of ik maandag tijd ga hebben).
Ik zou zegen geniet van het weekend dat voor de deur staat en nog even iets voor Celine: Het kindje met bijna wiegendood is na 2 dagen terug naar huis mogen gaan :D
Groetjes vanuit het hete Suriname (het is hier 31° en het voelt aan als 35, maar in de zon is de gevoelstemperatuur boven de 40°... Super warm dus)
Tot blogs xxx
-
14 Maart 2014 - 03:17
Alien:
Hoi Anja!
Amai das wel een record hier. Zo'n lang verhaal!
Goed dat je daar zo'n goeie indruk hebt gemaakt.
Keep up the good work! -
14 Maart 2014 - 08:36
Regina:
Amai dat is goed nieuws. Misschien hebben ze van België uit wat impulsies gegeven dat ze u meer verantwoordelijkheid moeten geven. Ik ben blij te horen dat u de kinderverpleegkunde mee moogt opstarten en dat u dan toch iets zult bijleren. Het is fijn te horen dat het kindje met wiegedood terug naar huis mocht gaan. Verder amuseer u in de stadsverkenning en ook met het feest op maandag.
Groetjes en tot later xxxxxx
Mama -
14 Maart 2014 - 10:44
Van Landeghem Elisa:
Hoi Anja!
Het is fijn te horen dat je al wat meer mag doen in het ziekenhuis en het deed mij veel plezier te vernemen dat mijn kleindochter een belangrijke rol zal gaan spelen in het opstarten van de kinderverpleegkunde in het academisch ziekenhuis van Suriname.
Vanaf Nu zal je zeker al wat meer mogen gaan doen en is vermoedelijk de vertrouwensband met de Surinamers al overwonnen; vanaf nu ben je “zuster Goossens” en krijg je misschien een ander kapje.
Wat die fiets betreft, als die voor ongemakken blijft zorgen is het misschien beter hem in te ruilen voor een andere (betere).
Nog veel plezier in het hete Suriname en ik hoop dat je uitstapje naar het stad en naar het binnenland je heel wat toffe kiekjes zal opleveren, maar zorg er wel voor dat je je goed insmeert, ik zou niet graag hebben dat er na 80 dagen een aangebrand kieken mij komt begroeten als je turug in België bent, maat dat is nog ver weg en geniet maar met volle teugen van deze unieke ervaring.
groetjes en tot horen
Bomma Betty en consoorten
-
14 Maart 2014 - 18:55
Vera Michaux:
Dag Anjaatje,
Wat fijn dat er al wat meer respect voor je is, want dat verdien je.
Ik zie ook dat het je energie geeft, alleen al maar de lengte van je brief, eh blog.
En wat je fiets betreft zou ik zeggen "No spang". Ik denk dat het goed is als je die woorden voor ons als cadeautje zou meebrengen van Suriname...
Dag zuster Anja:)
Vera M
-
15 Maart 2014 - 05:45
Ingeborg Van Dooren:
joehoe Anja!!!
amai! tof om dit alles te lezen!
Ik kijk uit naar het vervolg van zuster Anja! hihihihihihi
Nog veel groetjes en doet het goed zulle!
Ingeborg (lachpartner thomas more te Lier)
-
15 Maart 2014 - 23:50
Danny Peeters:
Dag Anja,
Ik vind het super leuk om jouw blogs te lezen. Zo te zien begin je helemaal je draai te vinden. Fijn toch dat je stilaan je plaats in het team gekregen hebt en dat je zelfstandiger dingen mag doen. Ik vertelde je het eerder al : vriendelijk blijven en tijd nemen om mekaar te leren kennen is de beste weg naar succes !
Ik hoop dat het je lukt om de opleiding mee op poten te zetten !
Doe je de groeten aan Lotte en Hanne, ik lees alle blogs wel maar is schrijf niet systematisch iets bij iedereen.
Vele groeten uit Lier.
Danny P. -
17 Maart 2014 - 18:45
Nicole En Krijn:
dag zuster Anja
Elke dag een superleuk verslag. En nog beter is dat je de kinderafdeling mee mag opstarten, proficiat hoor! Ik zie je neus krullen.
Je bent er al een weekje en zo te lezen heb je er je draai al gevonden ondanks de hitte...
Maar na het vele werken toch ook genieten van het mooie land, niet vergeten he.
Nog vele groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
