Dag 22 en 23: Shoppen en fietspech

Hallo iedereen,

Eergisteren (zaterdag) hebben we bijna niets gedaan, 2 van mijn huisgenoten hadden een flinke kater ;D

Lotte wilde gaan zwemmen, maar door het regenachtige weer is dit niet doorgegaan. In plaats daarvan zijn we gewoon iets gaan drinken. 's Avonds zijn we wel naar het casino geweest. Eerst nog wat geld afhalen (de andere) en dan maar binnenstappen. De eerste ging binnen: geen gepiep, de 2de ging binnen: geen gepiep, de 3de ging binnen: geen gepiep, Ik ging binnen: en jawel hoor (het piepte) en de laatste ging binnen: weer geen gepiep. Toen vroeg de bewaker of we een fototoestel bij hadden, ik was eerlijk en zei van wel. Daarop zei den bewaker dat we binnen geen foto's mochten maken. Toen vroeg hij plotseling aan Hanne hoe oud ze was, toen ze zei dat ze 20 was zei den bewaker dat ze niet binnen mocht. Blijkbaar ben je voor een casino pas meerderjarig op 21 jaar. Maar uiteindelijk liet hij haar toch binnen. Waarschijnlijk kon hij niet weerstaan aan onze charmes :p

Gisteren laat opgestaan en nog wat foto's benoemd. Daarna zei Hanne dat de Hermitage Mall open was vanaf 14u. Stel je voor... winkelen op Zondag!!! Dus wij den taxi gebeld en naar daar gereden. Toen we daar aankwamen was er geen volk. Ik vond dit verdacht en vroeg aan de taxichauffeur of het wel open was. toen zei hij dat het pas open ging om 16u (Het was toen 13.30u). Dan maar eerst maar iets gezocht voor te eten... Een Mc Donalds :D

Na het eten zijn we even langs de winkels gelopen. Toen zagen we dat er 1 "winkel" wel open was. Wij ernaar toe, bleek het een bioscoop te zijn. Uiteindelijk moesten we nog zeker 1u wachten, dus hebben we dan maar beslist om even een filmpje mee te pikken :D

Na de film zijn we dan gaan shoppen en heb ik even gezien voor spullen voor het ziekenhuis. Ik ga van het sponsorgeld buitenspeelgoed kopen en medisch materiaal zoals automatische bloeddrukmeters, saturatiemeters en thermometers van school. Voor foto's is het nog even wachten :)

Vandaag was het terug stage. vanmorgen ben ik om 6u vertrokken naar stage. Onderweg merkte ik weer iets raars aan mijn fiets en toen ik aankwam aan het ziekenhuis zat mijn trapper weer iets losser. Het begint echt een gewoonte te worden :(

Stage op zich was wel leuk. Om 8u werd ik verwacht bij mevr. Baumgart, maar toen ik wilde vertrekken naar haar belde ze dat ik maar om 9u kon komen. Dus om 8.55u ga ik naar haar. Kom ik aan haar bureau.... is deze leeg. Een vrouw zei me dat ze bij de directie zat en dat ik later moest terugkomen. Toen ik zei dat ik met haar een afspraak had, zei ze me dat ik wel mocht wachten. Ze vroeg zelfs of ik iets wilde drinken. Toen was het wachten, wachten en nog eens wachten... 1u lang. Ze kwam er pas door tegen 10.15u. Na uitvoerig haar excuses overgemaakt te hebben vroeg ze me of ik het nog steeds leuk vond. Ik zei uiteraard JA (en da is echt waar) :p

Dan vroeg ze me of ik de uren van alle vakken (eigenlijk heel het curriculum van de 3 jaren) + de stages wilde doorgeven. Ze zei me dat ik dit niet in mijn vrije tijd moest doen, maar dat ik dit tijdens onze bijeenkomsten mocht doen. Echt de Surinaamse manier van werken :D

Verder is er niet veel gebeurd tijdens stage. Ik heb wel mijn verdere planning van stage doorgegeven (tot 25/4 op KDK A waarvan 21/4 tot 25/4 op de kinderpoli en dan van 28/4 tot 2/5 op het OK)

Maar dan....

Toen de stage gedaan was ben ik samen met Veronique naar huis gefietst en merkte ik dat mijn pedaal weer los zat... en ja hoor: het was weer van dat... nog geen 200m voorbij de rotonde lag hij er weer af. Jopi gebeld (de man van de fiets), maar zijn vrouw pakte op en ik hoor haar zuchten (ze zal denken: hier is ze weer!!!). Dan Marisca gebeld dat ik weer in pan ben gevallen met mijn fiets. Daarna geprobeerd den taxi te bellen (ik wilde niet weer te voet gaan) maar ze hadden geen grote taxi. Dan maar terug naar het AZ om mijn fiets daar te zetten en dan daar de taxi te bellen. Kwam ik voorbij het bedrijf dat mij de vorige keer uit de noot had geholpen en dezelfde vrouw vroeg weer wat er mis was. Toen ik mijn trapper liet zien zei ze dat ze die lieve meneer terug ging roepen om mijn fiets voor de 2de keer te maken.

Plotseling merkte ik dat mijn GSM weg was. Ik totaal in paniek terug gegaan naar de plaats waar ik hem voor het laatst gebruikt had om daarna terug te lopen en mijn GSM te zoeken, zonder resultaat. Uiteindelijk was mijn fiets gemaakt en vroeg die vrouw me wat er mis was. Toen ik haar zei dat ik mijn GSM niet meer vond, stelde ze voor om mijn nummer te bellen. Ik denkende dat mijn GSM op stil stond zei ik dat het geen zin had, omdat ik hem toch niet ging horen. Nog meer over mijn toeren ging ik nog maar eens op zoek naar mijn GSM. Ik heb zelfs onder de auto's gekeken, maar niets te vinden.

Opeens stopt Lotte en ik legde haar uit (echt totaal over mijn toeren) dat mijn trapper eraf lag en dat ze het voor mij hadden gemaakt, maar dat mijn GSM nu kwijt was. Ze belde mijn nummer en ik voelde het bibberen en hoorde mijn GSM. Ik overal gezocht... Uiteindelijk heb ik wel mijn GSM gevonden, ge wilt niet weten waar.... in mijn zak van mijn stagevest. Typisch iets voor mij :p

Enorm opgelucht kon ik mijn fietstocht verder zetten.

Thuis aangekomen heb ik direct naar Marisca een bericht gestuurd dat ik thuis was en vroeg haar of ze vandaag nog met mij om een nieuwe fiets ging halen. Ze stuurde terug dat ze met me om een nieuwe fiets ging rijden.

Eindelijk heb ik een fiets met handremmen en een goeie (hopelijk). Ik fietste terug en moest geen moeite doen om te fietsen... ik vloog precies vooruit :D
Het enige minpunt aan de fiets is dat het zadel enorm hard is en niet mee veert, ma ik heb liever een zeer "gat" dan een kapotte fiets :D

Zo dit waren mijn avonturen van de voorbije dagen, ik hou jullie wel op de hoogte :D

Groetjes uit Suriname en tot blogs xxx