Dag 19: Ergernis en frustratie!!!!

Hey iedereen,

Mijn dag is goed begonnen, ben heelhuids in het AZP geraakt (voor het hele verhaal kijk vorige blogs). Op stage aangeken was er juist een opname. Omdat het al voor de dagdienst was heb ik eerst de breefing (overdracht) gevolgd en daarna meegeholpen met de opname. Toen deze afgerond was ben ik met een andere Surinaamse student de bedden gaan afsoppen en opdekken. Nadien ben ik mee gaan helpen bij het klaarzetten van de medicatie.

Plotseling was het al 9u en ging dus op pad naar merv. Baumgart om verdere afspraken te maken rond de opstart van de opleiding. Ze heeft me het opgestelde curriculum laten zien en we hebben dit samen overlopen. Nadien heeft ze gezegd dat ze vanaf volgende week definitief wil starten met alle directe voorbereidingen. Maandag heb ik weer met haar afgesproken om beide curricula (van België en Suriname) naast elkaar te leggen om effectieve periodes op de verschillende vakken te plakken. De opleiding zal doorgaan in modules. Opeens werd mevr. Baumgard gebeld en werd verwacht op de opleiding. Ik kon de verleiding niet weerstaan en vroeg of ik met haar mee mocht om eens te kijken wat het verschil is tussen beide landen.

De opleiding verpleegkunde wordt gegeven in 5 klaslokalen die allemaal op 1 lijn staan. verder is er nog een praktijklokaal dat absoluut niet te vergelijken is met ons skillslab. In het lokaal staat 1 bed met een pop en een paar anatomische poppen. 1 van de doelen van Mevr. Baumgard is het praktijklokaal nieuw leven in te blazen met 3 beden en een tafel waar studenten dan hun opdrachten kunnen maken.

Ze heeft ook een stichting opgestart waarbij het de bedoeling is om Surinaamse studenten de kans te geven om in België stage te lopen. Ik kan dit alleen maar toejuichen omdat een internationale stage echt heel leerrijk en vooral plezant is. Alleen in het begin bots je tegen een muur, maar eenmaal de muur gesloopt is staan ze voor alles open. Zo willen ze een verandering doorvoeren in de manier waarop ze hun infuus aansluiten. En wonder boven wonder zag ik ze het vandaag al toepassen :D (had nooit gedacht dat het zo snel zou zijn).

Toen ik terug op dienst was, wilde de zorgcoördinator horen hoe het geweest is en wilde weten wat er afgesproken en beslist is. Dus heb ik hun de hele uitleg gedaan. opeens vroeg de hoofdzuster me wat de verschillen waren tussen België en Suriname. Dus heb ik ook deze keer weer de manier van infuusaansluiting aangehaald. Ook zij wilde wel weten hoe het in z'n werk ging, dus heb ik het haar uitgelegd.

Daarna waren er nog 2 opnames (in het totaal 3 met die van deze morgen erbij) waar we toch tot 13.30u mee bezig waren. Daarna was het tijd voor de vitale functies te nemen (temperatuur, pols en soms bloeddruk). Toen ik met alle parameters klaar was heb ik deze ingeschreven. Toen de Co-assistente de bloeddruk van een kindje zag, vroeg ze me om deze nog een keer te nemen (de bloeddruk was 82/40 voor een meisje van bijna 6 jaar). Ik heb deze terug genomen en toen had ik een bloeddruk van 112/40. De zuster deze nog eens genomen en hij was 92/40 met een pols van 104. Toen wist ik dat ik toch goed gehoord had, op zo'n momenten begin je soms aan jezelf te twijfelen. Maar ik had het dus goed. Dan was het tijd om de dienst over te dragen en naar huis te gaan. Het was ondertussen al 15.06u en dus was ik de laatste bij de fietsen. Het voordeel is wel dat je dan niet meer moet wachten om naar huis te gaan.

Ik vertrok met goede moed aan mijn fietstocht. Maar opeens begon mijn trapper weer raar te doen. Ik dacht: "Dit kan toch weer niet waar zijn hé?". Ik kijk naar mijn trapper en zie dat hij weer los was, maar ben toch door gefietst. Nog geen 100 meter moest ik opnieuw stoppen, want de trapper was helemaal los en toen ik afstapte was hij eraf gevallen. Nu was er geen lieve vrouw die me kon helpen en dus was ik weer verplicht om te voet verder te gaan.

Thuis aangekomen zaten mijn huisgenoten op me te wachten om naar Zus & Zo en naar 't Vat te gaan om eens te gaan horen voor tripjes. Toen ik ze zag zitten vroeg ik of ze al geweest waren en vertelde hen dat ik niet mee kon vanwege weer eens fietspech.

Ik heb toen onmiddellijk gebeld naar diegene van wie ik deze fiets huur met de vraag (lees: eis) of hij mijn borg wil terug betalen. Toen ik de naam van onze huisbazin heb laten vallen was hij niet gelukkig en zei hij dat hij erover moest nadenken en toen legde hij gewoon in. Hij scheepte me als het ware af. Ondertussen heb ik ook al naar mijn huisbazin gebeld, gevraagd of zij ervoor kan zorgen dat ik mijn borg terug krijg en we gaan morgen samen een nieuwe fiets halen (hopelijk houdt deze wel stand). Na 3 weken problemen met mijn fiets, ben ik het nu echt wel grondig beu!!

Er gaat waarschijnlijk wel een wijziging zijn in de planning van stage. Omdat ik het heel plezant vind op de (Surinaamse) kinderafdeling heb ik gevraagd of ik nog wat langer op de afdeling kan blijven, ik moet gewoon mijn planning doorgeven en dan gaan ze zien of het kan. Ook mag ik een klinische les bijwonen :D

Vanavond gaan mijn huisgenoten naar Havana, kweet nie of ik meega (het begint namelijk maar vanaf 2 uur 's nachts en ben al wakker van 5.15 uur. Als ze ervoor nog iets gaan doen, ga ik wel mee want dan is het nog niet zo laat :)

Ik hou jullie wel op de hoogte van mijn fietsavontuur en hopelijk krijg ik morgen een deftige fiets die geen mankementen heeft.

Groetjes vanuit Suriname en tot blogs xxx